1)Πως συνεχίζουν να μας «δουλεύουν» καθ’ οδόν προς την Αβυσσο...
Η σειρά με την οποία αναρτώνται οι ειδήσεις συνήθως αποτυπώνουν το στίγμα της ημέρας, ενίοτε μαρτυρούν τις προθέσεις και τα πεπραγμένα της εξουσίας.
Διαβάζω λοιπόν την δεύτερη είδηση προχθές: «Φόρο 1.200 Ευρώ θα πληρώσουν οι άνεργοι των επιδοτούμενων προγραμμάτων. Φοροεπιδρομή περιμένει τους ανέργους που συμμετείχαν σε προγράμματα κατάρτισης, όπως αυτό των πολυδιαφημιζόμενων voucher και λάμβαναν μηνιαία αμοιβή περίπου 500 ευρώ, καθώς σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών θα κληθούν να πληρώσουν φόρο που θα φτάνει ακόμα και τα 1.200 ευρώ».
Οπερ, να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι. Τουτέστιν επιδοτείς κάποιον με ένα πενιχρό επίδομα από κάποιο ΕΣΠΑ και του ζητάς το μισό ποσό πίσω σε φόρους ή κάποια εισφορά στον ΟΑΕΕ για να έχει μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών σε κάποιες ανάλογες περιπτώσεις.
Μετά μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ελεύθερα. Διανοητικά «κουλοί» είναι αυτοί που σχεδιάζουν αυτά τα προγράμματα ή απλά με κοροϊδεύουν παριστάνοντας τον Ιησού, τότε που με πέντε ψωμιά και τρία ψάρια χόρτασε ένα πλήθος μερικών χιλιάδων;
Η επόμενη είδηση που ακολουθούσε στην ίδια πρώτη σελίδα ήταν: «Προσλήψεις στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης -Ανοίγουν 900 θέσεις εργασίας εποχικών...».
Εισπράττουμε από άνεργο για να προσλάβουμε κάποιον άλλο άνεργο στο υπουργείο ένα μήνα πριν τις εκλογές…
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, πολιτικός επιστήμονας ή μάντης για να καταλάβει τι συμβαίνει: Παίρνουμε χρήματα από επιδοτήσεις από τη μια «τρύπια τσέπη» και τα μοιράζουμε στην άλλη «τρύπια τσέπη» με στόχο με κάποιο φόρο και κάποια εισφορά να πάρουμε από εκεί ένα μέρος και να δώσουμε τη ψευδαίσθηση του έχει λαμβάνειν και σε κάποια άλλη «τρύπια τσέπη».
Αν εξαιρέσει κάποιος τον τουρισμό όπου το κράτος και να ήθελε δεν μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο και γι’ αυτό ο κλάδος μπορεί να φέρνει ακόμη βιώσιμο εισόδημα στη χώρα, οι άλλοι τομείς του εξωτερικού ισοζυγίου ελάχιστη βελτίωση έχουν παρουσιάσει.
Η χαριστική βολή για την ελληνική τουριστική βιομηχανία θα ήταν μια κυβέρνηση «παλαβής» αριστεράς, η οποία πιστεύει και διακηρύττει πως η βελτίωση θα έρθει με εθνικοποιήσεις ακτοπλοΐας, αεροπορικών εταιρειών, αλυσίδων ξενοδοχείων κ.α.
Να υποβάλουμε δηλαδή τους επισκέπτες που έρχονται στην Ελλάδα να αφήσουν τα χρήματά τους, προκειμένου να χαρούν τον ήλιο, την ιστορία και τη θάλασσα, σε υπηρεσίες ανάλογες με αυτές που προσφέρει το ΙΚΑ στους ασφαλισμένους του ή οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, της ΔΕΗ και του ΟΑΣΑ στους δύστυχους υπηκόους του καθεστώτος της συνδικαλιστοκρατίας και παρασσιτοκρατίας των κομμάτων μας...
Τυχαίο;
Η Ελλάδα είχε την μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ σε συνδυασμό με την μεγαλύτερη εκτίναξη της ανεργίας σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης που μπήκαν σε μνημόνια και η Ιρλανδία τους μικρότερους αντίστοιχους δείκτες.
Στην Ιρλανδία ο κατώτερος μισθός είναι υπερδιπλάσιος από αυτόν της Ελλάδας και η ανεργία δεν ξεπέρασε το 15%. Παρά ταύτα οι φωστήρες επί των οικονομικών τόσο της αριστεράς «παλαβής» και ρεαλιστικής, όσο και της δεξιάς «παλαβής» και ρεαλιστικής επίσης, αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας το ιρλανδικό μοντέλο των χαμηλών φόρων, της ευέλικτης εργασίας και του συμαζεμένου κράτους ως υπόδειγμα νεοφιλελευθερισμού.
Αν ο νεοφιλελευθερισμός εντός της Ευρωζώνης μπορεί να στηρίξει μια ανταγωνιστική οικονομία που δίνει κατώτατο μισθό περί τα 1.300 ευρώ και ανεργία σε περίοδο κρίσης ως 15%, τι ελκυστικό έχει ο σοσιαλισμός των 600 ευρώ με ανεργία 30% και δημόσιες υπηρεσίες επιπέδου ΙΚΑ, δημόσια εκπαίδευση και υγεία επιπέδου κεντρικής Αφρικής;
Η σειρά με την οποία αναρτώνται οι ειδήσεις συνήθως αποτυπώνουν το στίγμα της ημέρας, ενίοτε μαρτυρούν τις προθέσεις και τα πεπραγμένα της εξουσίας.
Διαβάζω λοιπόν την δεύτερη είδηση προχθές: «Φόρο 1.200 Ευρώ θα πληρώσουν οι άνεργοι των επιδοτούμενων προγραμμάτων. Φοροεπιδρομή περιμένει τους ανέργους που συμμετείχαν σε προγράμματα κατάρτισης, όπως αυτό των πολυδιαφημιζόμενων voucher και λάμβαναν μηνιαία αμοιβή περίπου 500 ευρώ, καθώς σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών θα κληθούν να πληρώσουν φόρο που θα φτάνει ακόμα και τα 1.200 ευρώ».
Οπερ, να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι. Τουτέστιν επιδοτείς κάποιον με ένα πενιχρό επίδομα από κάποιο ΕΣΠΑ και του ζητάς το μισό ποσό πίσω σε φόρους ή κάποια εισφορά στον ΟΑΕΕ για να έχει μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών σε κάποιες ανάλογες περιπτώσεις.
Μετά μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ελεύθερα. Διανοητικά «κουλοί» είναι αυτοί που σχεδιάζουν αυτά τα προγράμματα ή απλά με κοροϊδεύουν παριστάνοντας τον Ιησού, τότε που με πέντε ψωμιά και τρία ψάρια χόρτασε ένα πλήθος μερικών χιλιάδων;
Η επόμενη είδηση που ακολουθούσε στην ίδια πρώτη σελίδα ήταν: «Προσλήψεις στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης -Ανοίγουν 900 θέσεις εργασίας εποχικών...».
Εισπράττουμε από άνεργο για να προσλάβουμε κάποιον άλλο άνεργο στο υπουργείο ένα μήνα πριν τις εκλογές…
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, πολιτικός επιστήμονας ή μάντης για να καταλάβει τι συμβαίνει: Παίρνουμε χρήματα από επιδοτήσεις από τη μια «τρύπια τσέπη» και τα μοιράζουμε στην άλλη «τρύπια τσέπη» με στόχο με κάποιο φόρο και κάποια εισφορά να πάρουμε από εκεί ένα μέρος και να δώσουμε τη ψευδαίσθηση του έχει λαμβάνειν και σε κάποια άλλη «τρύπια τσέπη».
Αν εξαιρέσει κάποιος τον τουρισμό όπου το κράτος και να ήθελε δεν μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο και γι’ αυτό ο κλάδος μπορεί να φέρνει ακόμη βιώσιμο εισόδημα στη χώρα, οι άλλοι τομείς του εξωτερικού ισοζυγίου ελάχιστη βελτίωση έχουν παρουσιάσει.
Η χαριστική βολή για την ελληνική τουριστική βιομηχανία θα ήταν μια κυβέρνηση «παλαβής» αριστεράς, η οποία πιστεύει και διακηρύττει πως η βελτίωση θα έρθει με εθνικοποιήσεις ακτοπλοΐας, αεροπορικών εταιρειών, αλυσίδων ξενοδοχείων κ.α.
Να υποβάλουμε δηλαδή τους επισκέπτες που έρχονται στην Ελλάδα να αφήσουν τα χρήματά τους, προκειμένου να χαρούν τον ήλιο, την ιστορία και τη θάλασσα, σε υπηρεσίες ανάλογες με αυτές που προσφέρει το ΙΚΑ στους ασφαλισμένους του ή οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, της ΔΕΗ και του ΟΑΣΑ στους δύστυχους υπηκόους του καθεστώτος της συνδικαλιστοκρατίας και παρασσιτοκρατίας των κομμάτων μας...
Τυχαίο;
Η Ελλάδα είχε την μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ σε συνδυασμό με την μεγαλύτερη εκτίναξη της ανεργίας σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης που μπήκαν σε μνημόνια και η Ιρλανδία τους μικρότερους αντίστοιχους δείκτες.
Στην Ιρλανδία ο κατώτερος μισθός είναι υπερδιπλάσιος από αυτόν της Ελλάδας και η ανεργία δεν ξεπέρασε το 15%. Παρά ταύτα οι φωστήρες επί των οικονομικών τόσο της αριστεράς «παλαβής» και ρεαλιστικής, όσο και της δεξιάς «παλαβής» και ρεαλιστικής επίσης, αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας το ιρλανδικό μοντέλο των χαμηλών φόρων, της ευέλικτης εργασίας και του συμαζεμένου κράτους ως υπόδειγμα νεοφιλελευθερισμού.
Αν ο νεοφιλελευθερισμός εντός της Ευρωζώνης μπορεί να στηρίξει μια ανταγωνιστική οικονομία που δίνει κατώτατο μισθό περί τα 1.300 ευρώ και ανεργία σε περίοδο κρίσης ως 15%, τι ελκυστικό έχει ο σοσιαλισμός των 600 ευρώ με ανεργία 30% και δημόσιες υπηρεσίες επιπέδου ΙΚΑ, δημόσια εκπαίδευση και υγεία επιπέδου κεντρικής Αφρικής;
Στην Ιρλανδία οι ξένες πολυεθνικές «ξεζουμίζουν» τους εργαζόμενους με κατώτατο μισθό 1.300 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα οι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες πληρώνουν κατώτατο 600 ευρώ και τα κρατικά μονοπώλια λίγο παραπάνω, χάριν στο σθεναρό αντιμονωπολιακό, αντικαπιταλιστικό αγώνα των δεξιών και αριστερών αντινεοφιλελευθέρων. Το κόστος ζωής στην Ιρλανδία είναι χαμηλότερο σε σχέση με την Ελλάδα λόγω χαμηλότερης φορολογίας και των εισφορών, άρα η αγοραστική δύναμη του διπλάσιου μισθού είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Εμείς εδώ με τους Λαφαζάνηδες, τους Πολύδωρες και τους Κουτσούμπες «προστατεύουμε» τους εργαζόμενους από την εκμετάλλευση των πολυεθνικών και των ελαστικών μορφών εργασίας ή το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές.
Από την άλλη πλευρά βέβαια οι δεξιοί κρατιστές και σοσιαλιστές που κυβερνούν δίνουν το Ελληνικό με προϋποθέσεις να μην συμμετέχουν ξένοι στον διαγωνισμό και ιδιωτικοποιούν τον ΟΠΑΠ διατηρώντας τον μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Είναι προφανές πως μας δουλεύουν…
Εμείς εδώ με τους Λαφαζάνηδες, τους Πολύδωρες και τους Κουτσούμπες «προστατεύουμε» τους εργαζόμενους από την εκμετάλλευση των πολυεθνικών και των ελαστικών μορφών εργασίας ή το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές.
Από την άλλη πλευρά βέβαια οι δεξιοί κρατιστές και σοσιαλιστές που κυβερνούν δίνουν το Ελληνικό με προϋποθέσεις να μην συμμετέχουν ξένοι στον διαγωνισμό και ιδιωτικοποιούν τον ΟΠΑΠ διατηρώντας τον μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Είναι προφανές πως μας δουλεύουν…
Είναι προφανές πως όλοι μαζί μας οδηγούν στη άβυσσο… με μοναδική επιδίωξη να διατηρήσουν τους πελάτες στα μισθολόγια του δημοσίου.