Η πρόσφατη υπόθεση της δωροδοκίας του Χάρη Τομπούλογλου έκανε κοινή γνώση μερικά απλά πράγματα: Ότι όταν σε κηρύξουν έκπτωτο δεν χάνεις μόνον την εγγυητική επιστολή αλλά αποκλείεσαι και από κάθε διαγωνισμό του Δημοσίου. Και πως ακόμη αυτός ο φόβος σε συνετίζει ή σε αναγκάζει να πληρώνεις εξαγοράζοντας την εξουσία των ελεγκτών σου. Των ελεγκτών που μπορούν να σε καταστρέψουν
Η βάση της σύγκρισης
Η εργολαβία για την οποία ο Τομπούλογλου πήρε 25.000 ήταν μόλις και μετά βίας 190.000 €. Πρόσθετα ο Τομπού είχε απέναντί του μια διαφημιστική που απ’ ότι φαίνεται τα κατάφερνε πολύ καλά.
Το αντικείμενο και το αποτέλεσμα της σύγκρισης
Εμείς εδώ στην Βέροια είχαμε ένα έργο (μια γέφυρα που κατασκευάζεται με δωρεά ευεργέτη για την ακρίίβεια) 2500000 €. Eνα εργολάβο που δεν τα κατάφερνε καθόλου καλά, που είχε να χάσει πολύ περισσότερα απ’ ότι έκανε σ’ όλη του τη ζωή αν κηρυσσόταν έκπτωτος, συν φυσικά τα 600.000 € της εγγυητικής του επιστολής.
Παραφράζοντας λοιπόν την κορόνα του Χάρη Τομπούλογλου οφείλουμε να αναρωτηθούμε.
Πόσο μαλάκες πρέπει να είμαστε για να πιστέψουμε ότι αρνήθηκαν να τον κηρύξουν έκπτωτο χωρίς να δωροδοκηθούν;
Τα πήραν λοιπόν και αυτό είναι βέβαιο. Το θέμα είναι ποιοι και πόσα.
Το πολιτικό συμπέρασμα
Μετά απ’ αυτά η ερώτηση είναι ακόμη πιο απλή. Υπάρχει ένας, έστω και ένας, δημοτικός σύμβουλος από αυτούς εκεί, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης που δικαιούται να ξαναβάλει υποψηφιότητα;
Ενημερωτικό Υστερόγραφο: Μοίρασα το παραπάνω κείμενο σε τοπικές εφημερίδες. Πόσες λέτε να το δημοσίευσσαν;