Το μόνο ευχάριστο αυτής της κρίσης - αν έχει κανείς το δικαίωμα να μιλά για "ευχάριστα" σε ένα σκηνικό απόλυτης καταστροφής και απόγνωσης που κονιορτοποιεί τη ζωή και την αξιοπρέπεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, "δικαίωμα" πάντως που ερείδεται στο αρχαίο "ουδέν κακόν αμιγές καλού" - είναι ότι όσοι νόμιζαν ότι ελέγχουν τα πάντα δεν ελέγχουν πια τίποτα. Ο έλεγχος έχει πλέον χαθεί ανεπιστρεπτί και θα τους μείνει μονάχα αυτό που "νόμιζαν": δηλαδή το τρίτο το μακρύτερο, το οποίο, ακόμα και όταν πρόκειται για τους βαρόνους της καθ'ημάς πολιτικοοικονομικής μαφίας, έχει πλέον συρρικνωθεί σε μέγεθος γαριδακίου.
Τα ήθελαν όλα. Ακόμα τα θέλουν. Στο τέλος θα τα χάσουν όλα. Ακόμα και τα βρώμικα τομάρια τους. Με το να διαπλέκονται μεταξύ τους ενώ κάτω απ' τα μπαλκόνια και τις σιδερένιες πόρτες τους βοά ο ήχος των επερχομένων γεγονότων απλώς αυτοδουλεύονται: ο καθένας προσπαθεί να καθησυχάσει την αβεβαιότητα που τον κατατρύχει με την υποτιθέμενη βεβαιότητα του άλλου ότι όλα θα πάνε καλά. ¨Ομως ο συγκερασμός βεβαιοτήτων και αβεβαιοτήτων θα παραγάγει το απόλυτο μηδέν. Το οποίο είναι και το μόνο άθροισμα, γινόμενο ή πηλίκο που ταιριάζει στα μηδενικά που πίστεψαν ότι έγιναν βασιλιάδες καταληστεύοντας τους ιθαγενείς...
|
|