Η συντονισμένη προπαγάνδα για την «επιτυχία» της εξόδου στις αγορές, που εκπορεύεται από τα κατάβαθα κάποιων μαύρων από την απελπισία κυβερνητικών εγκεφάλων, θα μπορούσε να είχε πείσει ακόμα και εμάς, αν δεν διαβάζαμε ξένο Τύπο. Ομολογώ ότι στην κυβέρνηση, δεν κάνουν τόσο καλή δουλειά όσο οι ομόλογοί τους στην Κορέα, αφού εκεί η όποια «επιτυχία» του πολυχρονεμένου ψυχασθενή, μπορεί να περνάει άνευ ουδεμίας αντιρρήσεως, όπως προσδοκούν με την ψυχή τους και οι ημέτεροι.
Μέχρι να γίνει όμως αυτό, ας δούμε τι λένε μερικοί από τους πλέον έγκυρους ξένους αναλυτές, σε μερικά από τα πλέον έγκυρα παγκοσμίως φύλλα, που όπως γνωρίζετε, διαμορφώνουν εκτός από συνειδήσεις και τις περίφημες «αγορές» , στις οποίες επιθυμούν να «εκδράμουν» ως μωρές παρθένες, μέρες που είναι, οι σαμαρόπληκτοι.
Το πρώτο κείμενο αποκαθήλωσης έρχεται από τη Financial Times (14/4/2014) όπου ο γνωστός αναλυτής Wolfgang Munchau γράφει τα εξής τρομερά: «Ποιος, έχων σώας τας φρένας, πρόκειται να κάνει μακροπρόθεσμη επένδυση σε μια χώρα με μη βιώσιμο χρέος; Βλέπω δύσκολο κάποιος να μπορέσει να δημιουργήσει επενδυτική έκρηξη , εκτός (και μέχρι) το επίσημο χρέος να χαριστεί, ή να μην πληρωθεί. Ο πιο ξεκάθαρος τρόπος να γίνει αυτό θα ήταν διαμέσου μιας (διεθνούς) διάσκεψης για το χρέος, μόνο που οι δανείστριες χώρες, ούτε που θέλουν να το ακούσουν… Τώρα αναλογιστείτε την εναλλακτική. Η Ελλάδα χρεωκοπεί σε όλο το δημόσιο χρέος της. Κόβει νέο νόμισμα το οποίο υποτιμά αμέσως…Ενώ ένα τέτοιο σενάριο θα φρικάριζε τους περισσότερους επενδυτές όταν συνέβαινε, θα το ξεχνούσαν σύντομα και θα επέστρεφαν γρήγορα(στην Ελλάδα). … Σ΄αυτό το σημείο μια αναμορφωμένη Ελλάδα θα ήταν ιδιαίτερα ελκυστική σε ξένους επενδυτές και όχι απλά σε ξένους οικονομικούς επενδυτές…»
Αντίστοιχη και η τοποθέτηση του αρθρογράφου στον Economist όπου υπό τον τίτλο «Ο άσωτος υιός» (τεύχος 12- 18 Απριλίου 2014, σελ. 73) , αφού περιγράφει τις δημοσιονομικές περιπέτειες της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, επισημαίνει τα εξής : «Αν και η Ελλάδα διένυσε μακρύ δρόμο από κείνες τις μαύρες μέρες, ακόμα βρίσκεται μακριά από τη δυνατότητα να υποστηρίξει τον εαυτό της οικονομικά…Πράγματι, η Ελλάδα θα ήταν εντελώς αδύνατο να βγει στις αγορές εάν δεν υπήρχε η μαζική στήριξη που συνεχίζει και τώρα να λαμβάνει από την ευρωζώνη. Το δημόσιο χρέος είναι φέτος 175% του ΑΕΠ, πολύ μεγαλύτερο από την εποχή πριν τη βοήθεια. Αυτό το βάρος γίνεται ανεκτό μόνο μέσω παραχωρήσεων από τους Ευρωπαίους δανειστές, που κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.» Και καταλήγει με το «προφητικό» «Η μίζερη πολιτική διάθεση στην Ελλάδα υποδεικνύει ότι δεν έχουν πάρει το μήνυμα, σχετικά με το πόσα ακόμα πρέπει να γίνουν…»
Όπως καταλάβατε, ακόμα συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου.
Αν τα ανωτέρω- και πόσα ακόμα που δεν έπεσαν στην αντίληψή μου- που γράφτηκαν στον διεθνή Τύπο μέσα σε μια μόνο εβδομάδα, αντικατοπτρίζουν την αισιοδοξία που μας σερβίρουν νυχθημερόν τα μέσα τους, τότε κάτι δεν έχω καταλάβει καλά. Αλλά επειδή όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει, μαζί με εμένα, καταλάβει διαφορετικά από εκείνα που επιθυμεί η παραπαίουσα κυβέρνηση Σαμαρά, η πραγματικότητα είναι προδιαγεγραμμένη με ακρίβεια: Πρώτον, όπως καταλάβατε, ακόμα συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου.
Δεύτερον, κανένας σοβαρός επενδυτής (εκτός από τα γνωστά «κοράκια» των αγορών) δεν πρόκειται να αναπτύξει δραστηριότητα σε μια οικονομία χωρίς μέλλον, η δε «εξασφάλισή» μας στη ζώνη του ευρώ θα διαρκέσει, ως αμιγώς πολιτική απόφαση, μόνο όσο για τους δικούς τους λόγους, θα επιθυμούν ο ασθενής να βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη. Όταν οι λόγοι αυτοί τερματιστούν, η χώρα θα επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα, που είναι το μοναδικό – σύμφωνα με τους ειδικούς- που μπορεί να φέρει χειροπιαστή (και όχι εικονική σαν τη σημερινή) ανάπτυξη.
Όλα τα άλλα είναι πολιτική και μάλιστα «του ποδαριού» σαν όλες όσες μας έχει συνηθίσει η ανεκδιήγητη αυτή και ετερόκλητη ηγεμονία..
Γιάννης Ζωγράφος
Δικηγόρος- Μ.Δ.Ε Ποινικού Δικαίου