Το ποιόν του Θανάση Κλάρα (ή μιζέρια ή Άρη Βελουχιώτη για τους στρατευμένους μπολσεβίκους) είναι γνωστό. Η μανία του για το αίμα αθώων, γυναικών και παιδιών, οι εκτελέσεις αιχμαλώτων, η ομοφυλοφιλία και οι σεξουαλικές διαστροφές του έχουν γραφτεί στην Ιστορία. Είναι παρ’ όλα αυτά γελοίο το θέαμα του φαλακρού συριζαίου βουλευτή (με τα 8 χιλιάρικα αφορολόγητα) που παρομοιάζει τον εαυτό του με τους… «μαυροσκούφηδες». Κάτι τύπους σαν τον Διαμαντόπουλο οι μαυροσκούφηδες του Βελουχιώτη θα τους έπαιζαν στα γόνατά τους και ο νοών νοείτω.
Ακολουθεί ένα κείμενο του συναγωνιστή Τάσου Δημητρακόπουλου από το νομικό τμήμα της Χρυσής Αυγής για την προέλευση της φράσης «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», καθώς και για τις σημερινές γελοίες καρικατούρες Ελασιτών που προβάλει ο Σύριζα:
Μας γύρισε πίσω ο συριζαίος βουλευτής Διαμαντόπουλος, όταν στο κλείσιμο του λόγου του και θέλοντας να το παίξει επαναστατικός μίλησε για μία φράση που είχε πει κάποτε ο Άρης Βελουχιώτης. Ο Βελουχιώτης, για να δούμε λίγο ιστορικά τα πράγματα, την φράση αυτή την έλεγε στους συντρόφους του, τους μαυροσκούφηδες, τους οποίους τους έλεγαν έτσι επειδή φορούσαν έναν χαρακτηριστικό μαύρο σκούφο. Οι μαυροσκούφηδες ήταν οι επίλεκτοι του Βελουχιώτη, ένα είδος φρουράς του. Ήταν σκληροί, και από όπου πέρασαν στην πατρίδα μας, άφησαν σφαγμένους, χήρες και ορφανά. Από όπου και αν πέρασαν.
Η ιστορία της φράσεως ξεκινά από τη γλώσσα των κυνηγών αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν για το πανάκριβο και πολύτιμο δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες. Σαν λαϊκός μύθος, κάθε φορά, λένε, που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Έκφραση που σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.
Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Βελουχιώτης όταν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό του, αλλά και των πιστών συντρόφων του. «Θα τα πούμε» δηλαδή «εκεί που θα μας γδάρουν». Ο Βελουχιώτης με αυτή την φράση ήθελε να δείξει ότι ο αγώνας τους φτάνει μέχρι τέλους, Για αυτό και τους έλεγε «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», και όχι το φλώρικο ραντεβού, που ανέφερε ο μη έχων ιστορική γνώση βουλευτής.
Ο Βελουχιώτης ήταν γνωστό ποιος ήταν και τι έκανε. Ήταν ο άνθρωπος που αιματοκύλησε όλη την Ελλάδα, ο σφαγέας των πατριωτών, ο άνθρωπος που δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτα και σε κανέναν. Ο άνθρωπος που το ΚΚΕ τον είχε αποκηρύξει μέχρι πέρυσι σχεδόν, παρόλο που στην ουσία πήρε πάνω του όλη την δράση του ΕΛΑΣ. Ο άνθρωπος που έσφαξε τον Ψαρρό και τους άνδρες του, ο άνθρωπος που γέμισε πηγάδες όλη την Ελλάδα. Αυτό θέλει ο κος Διαμαντόπουλος; Αυτό οραματίζεται; Αυτή την Ελλάδα θέλουν να δημιουργήσουν; Με αυτόν μόνο τον τρόπο σκέφτονται να αντιμετωπίσουν τα κρίσιμα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα;
Και ύστερα κατηγορούν εμάς, τους Εθνικιστές για αντιδημοκρατική και αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά; Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν μία έκφραση ανάλογης «σκληρότητας» έβγαινε από τα χείλη Εθνικιστή βουλευτή; Τι κατηγορίες θα ακούγαμε, πόσες ύβρεις. Πως θα βλέπαμε όλους να ενώνονται και να ξιφουλκούν εναντίον μας. Αλλά μία τέτοια σκληρή έκφραση ειπώθηκε από αριστερό, ειπώθηκε από έναν οπαδό σταλινικών πρακτικών και νοοτροπιών. Τα πράγματα έτσι είναι. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, όσο και αν δείχνουν κάτι τέτοιο. Ο κος Διαμαντόπουλος, όσο και να μην αρέσει σε κάποιους, ήταν ειλικρινής. Είπε αυτό που ένοιωθε και πίστευε. Και αυτό νοιώθουν και πιστεύουν όλοι οι σταλινικοί που ζουν και κινούνται ανάμεσα μας. Όπως και Άρης Βελουχιώτης που υμνούν και μνημονεύουν, έχουν μίσος και κομπλεξισμό σε κάθε τι ελληνικό και εθνικό. Ισχύει και θα ισχύει πάντα για αυτούς η γνωστή γαλλική ρήση « Όποιος κάνει ένα έγκλημα και μετανιώνει, λέγεται άνθρωπος. Όποιος κάνει ένα έγκλημα και δεν μετανιώνει λέγεται κομμουνιστής».
Υ.Γ. Η αλήθεια πάντως είναι ότι η φράση αυτή του Βελουχιώτη, ήταν προφητική, όσον αφορά τον ίδιο. Οντως ο "αγώνας" του έφτασε μέχρι τέλους. Κυνηγημένος από τις εθνικές δυνάμεις και αποκηρυγμένος από τον κόμμα του, κατέληξε το κεφάλι του- μαζί με αυτό του καθ΄οιονδήποτε τρόπο συντρόφου του- , να κοσμεί κεντρικό φανοστάτη της πόλεως των Τρικάλων.