Στην «Καθημερινή» της Τρίτης και στην επετειακή στήλη «Ο Φιλίστωρ» δημοσιεύτηκε το παρακάτω:
«ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΚΑΤΑ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: Η επίθεσις της Κυβερνήσεως [Γεωργίου Παπανδρέου] εναντίον της Δικαιοσύνης, αστοχήσασα ως προς τον εισαγγελέα [του Αρείου Πάγου] κ. Κωνσταντίνον Κόλλιαν [ο οποίος είχε κατηγορηθεί διά παρέμβασιν εις την ανάκρισιν της υποθέσεως Λαμπράκη], εστράφη ήδη εναντίον της Ολομελείας του Αρείου Πάγου. Πράγματι, 19 βουλευταί της Ενώσεως Κέντρου, υποκινούμενοι από την Κυβέρνησιν, κατέθεσαν χθες [6 Απριλίου 1965] εις την Βουλήν ερώτησιν προς τον υπουργόν Δικαιοσύνης [Νικόλαον Μπακόπουλον] διότι ευρίσκουν «ασθενή και αβάσιμον» την αιτιολόγησιν της [ουσία αθωωτικής] αποφάσεως της Ολομελείας του Ανωτάτου Δικαστηρίου διά την υπόθεσιν του κ. Κόλλια. Εις την ερώτησιν προστίθεται ότι «διατυπούνται σκέψεις ότι το ανώτατον δικαστήριον δεν ήρθη εις το ύψος της αποστολής του» και ομιλεί περί της ανάγκης ερεύνης διά να εξακριβωθή εάν η απόφασις αποτελή ηθελημένην παράβασιν ή απλήν πλάνην εξ αμελείας. Τέλος, συνιστάται εις την Κυβέρνησιν –υπαγορεύσασαν την «ερώτησιν»– όπως λάβη νομοθετικά μέτρα εναντίον του κ. Κωνσταντίνου Κόλλια.
Ο ΔΣΑ: Παραλλήλως, το διοικητικόν συμβούλιον του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών απεφάσισε διά ψήφων 14 έναντι 3 όπως διατυπωθή η ευχή εις τον κ. Κόλλιαν να υποβάλη την παραίτησίν του «αποφευγομένου ούτω του περαιτέρω σάλου εις την Δικαιοσύνην».
Τα όσα περιγράφει η επετειακή στήλη της «Καθημερινής» είναι ενδεικτικό κάποιων διαχρονικών καταστάσεων, όπως του ότι η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί είτε να χρησιμοποιήσει την Δικαιοσύνη για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων είτε να την καταγγείλει, αν κρίνει ότι έρχεται σε σύγκρουση μαζί της. Ας μην πέφτουν, λοιπόν, κάποιοι από τα σύννεφα, βρίσκοντας ως αδιανόητη την ιδέα ότι η Δικαιοσύνη γίνεται έρμαιο στα χέρια των πολιτικάντηδων.
Το ερώτημα, το οποίο γεννάται, με βάση το δημοσίευμα της «Καθημερινής», είναι ότι αφού η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είχε το δικαίωμα να στραφεί κατά του Αρείου Πάγου, γιατί δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει σήμερα και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όταν διαπιστώνει ότι συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί ενεργούν ως εντολοδόχοι κυβερνητικών παραγγελιών; Ας πάψουν, επομένως, τα παραμύθια και η «αγανάκτηση» κάποιων ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν σέβεται την Δικαιοσύνη. Άλλο πράγμα η Δικαιοσύνη και άλλο κάποιοι επίορκοι δικαστικοί, οι οποίοι λειτουργούν σύμφωνα με τις θελήσεις και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ